യാചകൻ

യാചകൻ

------------------

ഈ കവിതയ്ക്ക് മുൻപ് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ. 

ഇത് ഞാൻ 1996 ഒക്ടോബർ - ഡിസംബർ കാലഘട്ടത്തിൽ ഒരു നോടീസിന്റെ പുറത്തു എഴുതിയതാണ്. 23/06/1997 ൽ ഞാൻ ഇത് നോട്ടീസിൽ നിന്നും ഒരു ഡെയറിയുടെ പേജുകളിലേക്ക് മാറ്റി എഴുതി. പിന്നെ ഞാൻ ആ ഡയറിയിലെ, ആ പേജുകൾ കീറി എവിടേയോ വച്ചു. അതിനുശേഷം ഞാൻ ആ കാര്യമേ മറന്നു. ഈ അടുത്ത്, പഴയ പുസ്തകങ്ങൾ അടുക്കി വച്ചപ്പോൾ അപ്രതീക്ഷിതമായി കിട്ടിയതാണ് അവ.           

  

ആ പേജുകളുടെ ഫോട്ടോ ഇതോടൊപ്പം കൊടുക്കുന്നു. ഏകദേശം 20 വർഷത്തിനു മുൻപേ എഴുതിയ കവിത ഇപ്പോൾ വായിക്കുമ്പോൾ, ചെറിയ തിരുത്തലുകൾ ഒക്കെ വരുത്തിയാൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ അന്ന് എഴുതി , തിരുത്തി എഴുതിയതു പോലെ ഇന്ന് ഞാൻ എന്റെ ബ്ലോഗിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്നു. ഒരു 16 വയസ്സുള്ള ,കവ്മാരക്കാരന്റെ  ( ഇപ്പോൾ അല്ലാ :-)  ) കവിത. ഒരു വലിയ കവിത എന്നൊന്നും ഞാൻ പറയുന്നില്ലാ . 

ഈ കവിതയ്ക്ക് ആധാരം, ആ സമയത്ത് (മുകളിൽ പറഞ്ഞ കാലഘട്ടത്തിൽ) പത്രത്തിൽ വന്ന ഒരു വാർത്ത ആയിരുന്നു. ഒരു യാചകൻ മരിച്ചപ്പോൾ അയാളുടെ ഭാണ്ഡകെട്ട് പരിശോധിച്ച ജനങ്ങൾ ഞെട്ടി , അതിൽ ലക്ഷങ്ങളുടെ സമ്പാദ്യം.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

യാചകനായല്ല പിറന്നതവൻ ഈ മണ്ണിൽ ,

അമ്മതൻ ഉദരത്തിൽ നിന്നും ;

ഒരു സാധാരണ ശിശുവായ് ജനിച്ചു .

ജനിച്ചനാൾ മുതൽ പഠിപ്പിച്ചു യാചിക്കാൻ ,

നടക്കാൻ പ്രായമായപ്പോൾ തുടങ്ങി യാചിക്കാൻ;

യാചിച്ചില്ലെങ്കിലോ ഭക്ഷണവുമില്ല;

വിശപ്പുമൂലം യാചിക്കുവാനും തുടങ്ങി.

ചെല്ലുന്നു യാചിക്കാൻ നഗരങ്ങളിൽ,

തിരക്കു പിടിച്ചതാണല്ലോ നഗരം,

തുടരുന്നു  യാചന നഗരങ്ങളിൽ.

രാവിലെ മുതൽ തുടങ്ങുന്നു യാചന,

രാത്രിവരെ തുടരുന്നു യാചന,

രാത്രിയാകുമ്പോൾ കിടക്കുന്നു കടത്തിണ്ണകളിൽ;

രാവിലെയാകുമ്പോൾ വീണ്ടും തുടരുന്നു യാചന.

രാത്രിയാകുമ്പോൾ വരുന്നു എമാൻമാർ ,

ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് കുത്തി ഓടിക്കുന്നു;

പിന്നെ ഉറങ്ങുവാൻ കടത്തിണ്ണകൾ അന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്നു.

രാവിലെ ചെല്ലുന്നു വീടുകൾ തോറും,

ഒരു ദു:ശ്ശകുനമായ് മാറുന്നു;

എങ്കിലും ;പിന്നെയും തുടരുന്നു യാചന.

വീടുകൾ തോറും നടക്കുന്നു യാചകൻ,

ഭിക്ഷക്കായി വിളിക്കുന്നു ഗ്രിഹനാഥയെ;   

ഗ്രിഹനാഥയോ, ഭിക്ഷയുമായി വരുന്നു.

ഭിക്ഷ ലഭിച്ചാലോ, പാടുന്നു സ്തുതികൾ;

ലഭിച്ചില്ലെങ്കിലോ, പറയുന്നു ചീത്തകൾ;

എങ്കിലും ; തളരാതെ വീടുകൾ തോറും,

യാചകൻ പിന്നെയും ചെല്ലുന്നു.

ഉച്ചയാകുമ്പോൾ ഭിക്ഷയായി " ഭക്ഷണം " 

മതിയെന്നു പറയുന്നു യാചകൻ;

തുടരുന്നു യാചന ഭക്ഷണശേഷവും.

വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ചെല്ലുന്നു യാചകൻ കടകളിൽ,

ഭിക്ഷയാചിക്കുവാനായി.

വ്യാപാരിയോടും ക്രേതാവിനോടും ഭിക്ഷ യാചിച്ചിടുന്നു;

ഓടിക്കുന്നു വ്യാപാരികൾ യാചകനെ തങ്ങളുടെ കടകളിൽ നിന്നും;

പറയുന്നു ചീത്തകൾ യാചകൻ അവരോട്.

രാത്രിയാകുമ്പോൾ തീരുന്നു യാചന;

ചില്ലറത്തുട്ടുകൾ എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തുന്നു.

ചില്ലറത്തുട്ടുകൾ വയ്ക്കുന്നു ഭാണ്ഡത്തിൽ;

ആ തുട്ടുകൾ പിറ്റേന്ന് നോട്ടുകളായി മാറുന്നു.

യാചകൻ ശല്ല്യക്കാരനാണെങ്കിലും പക്ഷേ ,

ചില്ലറക്കാര്യത്തിൽ മോശക്കാരനല്ലല്ലോ;

ആവശ്യസമയത്തു കിട്ടുന്ന ചില്ലറ,

യാചകൻ കൊടുത്തോരു ചില്ലറയല്ലയോ ?

യാചകൻ ഇല്ലെങ്കിൽ തീരില്ല ചില്ലറ,

ആവശ്യ സമയത്തു കിട്ടില്ല ചില്ലറ.

യാചകശല്യം തീർക്കുവനായി ,

പല നിയമങ്ങളും സർക്കാരിറക്കുന്നു.

നിയമങ്ങളെല്ലാമേ ഉരുണ്ടങ്ങു പോകുന്നു,

യാചകൻ കൈയിലെ ചില്ലറ പോലവേ.

യാചിച്ചു, യാചിച്ചു "കൂട്ടുന്നു ലക്ഷങ്ങൾ "

ആർക്കും ഉപകാരമാകാതെ ചിതലരിച്ചങ്ങു 

പോകുന്നു ആ ലക്ഷങ്ങൾ.

വർഷങ്ങൾ കഴിയുമ്പോൾ,

യാചകൻ മണ്ണിലേയ്ക്ക് ചേരുന്നു;

ആരു മരിച്ചാലും മണ്ണിലെക്കല്ലയോ,

പിന്നെയെന്തു വ്യത്യാസം 

യാചകനും മുതലാളിയും തമ്മിൽ ?